Talar wybity w mennicy wrocławskiej w 1802 roku, za panowania Fryderyka Wilhelma III, króla Prus. Moneta należy do klasycznego typu talarów pruskich z charakterystycznym rewersem, herbem państwa podtrzymywanym przez dzikich ludzi, jednym z najbardziej rozpoznawalnych symboli heraldyki pruskiej.
Emisje te, bite w okresie wojen napoleońskich, mają szczególne znaczenie historyczne i są cenione w kolekcjach talarów śląskich oraz pruskich.
Fragmenty menniczej świeżości.
Awers: popiersie króla Fryderyka Wilhelma III zwrócone w lewo
FRIDR. WILHELM III KOENIG VON PREUSSEN
Rewers: tarcza herbowa Prus z orłem, zwieńczona koroną królewską, podtrzymywana przez dwóch dzikich ludzi (tzw. „wilden Männer”), u dołu nominał EIN THALER i data 1809, znak mennicy B
Średnica 36 mm, waga 22.07 g