Rzadki brakteat śląski Henryka III Białego, a w prezentowanym stanie zachowania bardzo rzadki.
Egzemplarz znakomicie odciśnięty z bardzo wyraźnym detalem.
Na uwagę zwraca również brak jakichkolwiek ubytków na wale i kołnierzu otokowym, co jest częstą wadą tego typu emisji.
Pozycja rzadko pojawiająca się na rynku aukcyjnym, co w połączeniu ze znakomitą jakością pozwala przypuszczać, że chętnych na tak okazowy egzemplarz nie zabraknie!
Śląsk, Księstwo Wrocławskie, Henryk III Biały (1248–1266), Brakteat szeroki II poł. XIII w.
Awers: popiersie orła z przepaską na piersi, wyżej trzy arkady, na których trzy wieże ze spiczastymi dachami
Średnica 27 mm, waga 0.68 g
Prof. Borys Paszkiewicz w swoim opracowaniu "Gdzie są monety Henryka Probusa" pisze tak: "Wśród monet które nasuwają analogie z pieczęciami Henryka Probusa, na plan pierwszy wysuwa się brakteat szeroki Fbg 207/825 i 208/827 oraz odpowiadający mu obol Fbg 826. Walter Baum przypisywał ten typ mennicy legnickiej bez żadnego jego uzasadnienia. Monety przedstawiają górną część heraldycznego Orła z przepaską, umieszczonego pod trójłukiem zwieńczonym trzema wieżami. Dobrze zachowane egzemplarze dużych brakteatów ważą 0,70-0,78 g. Jest to parafraza motywu świętego patrona stojącego w bramie budowli symbolizującej miasto, charakterystycznego m.in. dla bardzo rozpowszechnionych monet kolońskich. Jednak umieszczenie w tej sytuacji znaku książęcego zupełnie zmienia sens tej figury i przypomina popularny w 2. połowie XIII i 1. połowie XIV w. motyw pieczęci książęcych z władcą pod baldachimem. Trójłukowy baldachim z trzema lub pięcioma wieżyczkami występuje jednak na pieczęciach dwóch tylko książąt śląskich: Henryka III Wrocławskiego z lat 1253-66 i Henryka IV z lat 1270-83. Stylizacja orła przemawia za chronologią późniejszą niż panowanie Henryka III Białego. Trzeba jednak zastrzec, że wielu pieczęci książęcych nie znamy - któraś z zaginionych pieczęci innych książąt mogła również stanowić analogią do badanego motywu stempla monety. Postawmy zatem wstępną hipotezę że brakteaty Fbg 207-8/825-7 są monetami Henryka Probusa i sprawdźmy ją: czy uporządkuje nam źródła."
