Kazimierz III Wielki (1333-1370), półgrosz (kwartnik), Kraków, początek bicia tych monet datuje się na lata ok. 1365-1367.
Awers: król na majestacie, na wprost, trzymający berło, które wchodzi do otoku, po bokach trójliście
MONETA KAZIMIR
Rewers: Orzeł piastowski
REGIS POLONIE K
Średnica 21 mm, waga 1.10 g
W zakresie emisji denarów, Kazimierz Wielki kontynuował politykę swego ojca, Władysława Łokietka i bił zarówno denary krakowskie, które weszły do obiegu na znacznym obszarze Polski (typ głowa króla/orzeł), jak też denary o zasięgu lokalnym (m.in. księstwa: dobrzyńskie, brzeskie, płockie, Inowrocław, Pyzdry, Sieradz, Kalisz, Poznań). W tej drugiej grupie można wyróżnić zarówno denary dwustronne, jak i brakteaty. Pieniądzem lokalnym były też monety bite dla Rusi Halickiej: srebrne kwartniki (półgrosze) i miedziane puła. W wyniku reformy monetarnej Kazimierza Wielkiego, w obiegu pieniężnym pojawiły się grosze krakowskie i kwartniki. Były to monety z założenia ponadlokalne i ogólnopolskie. Emisje groszy krakowskich (będących naśladownictwem groszy praskich Karola Luksemburskiego) miały przede wszystkim charakter prestiżowy i propagandowy. Znacznie większą rolę w obiegu pieniężnym odegrały kwartniki.
