Rzadki i ładnie zachowany talar Władysława IV Wazy.
Odmiana z kropkami • / • na początku i końcu legend awersu oraz z dwoma kropkami •• / •• na końcu i początku legend rewersu.
Egzemplarz w ciemnej patynie, ale tło z wyraźnym menniczym połyskiem. Ponadprzeciętny talar Władysława IV Wazy.
Awers: półpostać króla trzymającego miecz i jabłko panowania, w prawo, niżej herb Sas, podskarbiego Jana Daniłowicza
VLADIS IIII D G REX PO - M D LIT RVS PRVS MA
Rewers: ukoronowana, dziewięciopolowa tarcza herbowa otoczona łańcuchem z Orderem Złotego Runa, po bokach inicjały I-I, wardajna Jakuba Jacobsona
SAM LIV NE NO SVE - GOT VAND Q HR REX
Średnica 45 mm, waga 28.65 g
Za panowania Władysława IV obowiązywał uchwalony jeszcze za czasów jego poprzednika zakaz bicia monety drobnej. Obejmował on zarówno mennice państwowe, jak i miejskie. Tak więc mennice koronne w Bydgoszczy, a potem od roku 1644 w Krakowie biły jedynie półtalary, talary, dukaty oraz ich wielokrotności. Podobnie wyglądała produkcja mennicza miast pruskich – Gdańska, Torunia i Elbląga. Mennica litewska w tym czasie nie pracowała. Wyjątek stanowił próbny portugał wybity w roku 1640. Próbną serię trojaków, szóstaków i ortów przygotowała także mennica bydgoska w roku 1635. Obok wspomnianych wyżej emisji, do mennictwa Władysława Wazy zaliczają się również kopiejki b. d. z czasów gdy królewicz Władysław został wybrany na cara Moskwy oraz trzykrajcarówki Księstwa Opolsko-Raciborskiego z roku 1647.
