Rzadki dwutalar Leopolda I wybity w mennicy Graz w 1678 roku.
Odmiana z inicjałami IAN, Johanna Antona Nowaka, mincmistrza mennicy w Grazu w latach 1670-1692.
Leopold I, panujący w latach 1657–1705, znany był z długotrwałych wojen z Imperium Osmańskim oraz z Francją Ludwika XIV. Monety tego okresu, szczególnie wielokrotne talary i dwutalary, odzwierciedlały majestat cesarstwa i potęgę Habsburgów, a ich wysoki poziom artystyczny i rzadkość czynią je dziś jednymi z najbardziej pożądanych numizmatów z mennictwa Środkowej Europy.
Dwutalary Leopolda I należą do najbardziej imponujących srebrnych emisji mennictwa habsburskiego XVII wieku. Były to monety o charakterze reprezentacyjnym, bite w niewielkich nakładach i przeznaczone przede wszystkim na cele ceremonialne oraz jako dary dyplomatyczne. W mennicy w Grazu powstawały w tym czasie niezwykle efektowne emisje wielokrotne, charakteryzujące się bogatym detalem heraldycznym i monumentalnym rozmiarem. Atrakcyjny numizmat z wyraźnie połyskującą powierzchnią.
Awers: popiersie cesarza w prawo, we wieńcu laurowym, w zbroi i płaszczu ozdobnym
LEOPOLDVS DEI GRATIA ROM IMP SE AV GER HVN BOH REX
Rewers: wielopolowa tarcza herbowa dynastii Habsburgów pod koroną cesarską, otoczona łańcuchem Orderu Złotego Runa, pod tarczą inicjały IA-N
ARCHI AVSTRIÆ DVX-BVRGVNDIÆ STYRIÆ EC
Średnica 56 mm, waga 58.06 g
