Tak pięknej "Dyrekcji" dawno nie mieliśmy w ofercie.
Pierwszy polski banknot wydany przez Dyrekcję Polskiej Krajowej Kasy Pożyczkowej.
Jeden z ostatnich XX wiecznych banknotów, który nie doczekał się notowania w stanie bankowym, co dobitnie świadczy o rzadkości prezentowanego banknotu. Egzemplarz ceniony w każdym stanie zachowania, zaś w stanach trzecich stanowi już duże wyzwanie.
Oferowany egzemplarz zachwyca drukarską świeżością. Złamany w pionie, lżej gięty przez pole zadrukowane, ale bez jakże często spotykanych wytarć na liniach złamań. Drobne ugięcia na rogach i małe zmiany foxingowe na marginesach.
Banknot o niespotykanej prezencji. Uwagę zwraca nie tylko świeżość druku z pięknie zachowanym wyjątkowo intensywnym lśnieniem druku na całej powierzchni, ale wyborne wysycenie barw druku, co razem sprawia, że banknot prezentuje się pięknie. Papier jest względnie czysty, charakterystyczna "zygzakowata" faktura papieru jest doskonale widoczna, a banknot przyjemnie szeleści w dłoniach.
Egzemplarz, który jakością i świeżością jest według nas jednym z najładniejszych jaki był oferowany na aukcjach w Polsce. Docenią go przede wszystkim kolekcjonerzy z dużym opatrzeniem i doświadczeniem, którzy pomimo technicznych mankamentów, zwrócą uwagę na wyjątkową drukarską świeżość oferowanego banknotu.
W sierpniu 1915 roku na części terytorium Imperium Rosyjskiego okupowanego przez armię niemiecką utworzono Generał Gubernatorstwo Warszawskie. 5 listopada 1916 roku generał-gubernatorzy obu stref okupacyjnych wydali Akt 5 listopada. Na mocy rozporządzenia z 9 grudnia 1916 roku niemieckie władze okupacyjne utworzyły instytucje emisyjną – Polską Krajową Kasę Pożyczkową, której otwarcie nastąpiło 26 kwietnia 1917 roku.
PKKP była emitentem marki polskiej dzielonej na sto fenigów, której kurs został zrównany z marką niemiecką. Do obiegu wprowadzono żelazne monety fenigowe oraz papierowe marki polskie. Odrodzona w 1918 roku Rzeczpospolita Polska początkowo nie dysponowała nawet namiastką własnego skarbu, dlatego uznano markę polską jako walutę.
Odrodzone państwo polskie przejęło i spolonizowało PKKP. Odziedziczone po Generał Gubernatorstwie Warszawskim zapasy drukowanych w Berlinie marek polskich zostały w całości wpuszczone do obiegu.
Marki polskie zostały wprowadzone do obiegu 26 kwietnia 1917 roku z gwarancją ich spłaty do wysokości miliarda marek niemieckich. Niemcy przygotowali dwie emisje pieniędzy papierowych. Pierwsza, zwana potocznie przez kolekcjonerów „jenerał”, składała się z sześciu nominałów, które miały błędy składniowe. Dlatego przygotowano drugą emisję z poprawionymi napisami i dodano trzy nominały: 5, 10 i 1000 marek polskich. Banknoty te nazywane przez kolekcjonerów „generał”, zostały wprowadzone do obiegu pomiędzy lipcem a listopadem 1917 roku, z wyjątkiem najwyższego nominału który trafił na rynek w styczniu 1918 roku.
