Banknot opatrzony certyfikatem PMG z oceną PMG 66 EPQ.
Wyselekcjonowany, naturalny egzemplarz doceniony najwyższą notą w rejestrze PMG.
Okazowa sztuka. Papier jest czysty, krawędzie gładkie, a druk wysoce centryczny.
Na ziemiach polskich wprowadzenie do obiegu pieniądza papierowego było związane z wydatkami związanymi z wybuchem Insurekcji Kościuszkowskiej. Jego emitentem została Dyrekcja Biletów Skarbowych powołana przez Radę Najwyższą Narodową. Pod względem wartości bilety skarbowe zrównano z monetą. Zobowiązania wobec Skarbu Państwa można było spłacać maksymalnie w 50% w pieniądzu papierowym, a pozostałą część monetami. Warunek ten spowodował jego negatywny odbiór przez społeczeństwo. W przyszłości wykupienie biletów skarbowych miało być sfinansowane z dóbr narodowych. Za fałszowanie pieniędzy papierowych przewidywano karę śmierci oraz konfiskatę całego majątku sprawcy. 29 września 1794 roku w celu wzmocnienia zaufania do biletów skarbowych Rada Najwyższa Narodowa zezwoliła na regulowanie całej kwoty w papierowych groszach i złotych. W związku z niepowodzeniami powstania malało zaufanie społeczne do pieniądza papierowego. Ludność wolała przyjmować w rozliczeniach pieniądz kruszcowy. Zasięg emisji pierwszych polskich pieniędzy papierowych był niewielki – na szeroką skalę zostały wprowadzone jedynie w Warszawie. Po zdobyciu stolicy 6 listopada 1794 roku w rękach ludności pozostały bilety wszystkich nominałów na łączną kwotę 7,8 miliona złotych polskich.
4 września 1794 roku Dyrekcja Biletów Skarbowych podjęła decyzję o emisji nominału 4 złote polskie. Należy on do nominałów zdawkowych drukowanych na papierze pochodzącym z Młyna Papierniczego w Jeziornie. Pieniądz ten ma ubogą szatę graficzną ograniczoną do ozdobnej ramki na awersie. Na rewersie znajduje się podpis komisarza Dyrekcji Biletów Skarbowych – Filipa Malinowskiego.
