Warto zauważyć, że wartość obligacji wyrażona jest w markach polskich oraz w złotówkach - pomimo, iż w roku 1922 złoty nie był jeszcze walutą obiegową. Jest to więc niejako prekursor złotówki, która po raz pierwszy jako waluta zaistniała właśnie w 1922 r. na tych obligacjach.
Zachowany pełny arkusz kuponowy.
format_quoteBardzo ciekawa obligacja pożyczki wyemitowana w okresie narastającej inflacji marki polskiej, kiedy to przewidywano już przyszłą konieczność wymiany marek polskich na złote, które w okresie jej emisji nie były jeszcze walutą obowiązującą w Polsce. Dlatego do obligacji dołączono kupony denominowane zarówno w markach polskich jak i w złotych. W ustawie na mocy której wyemitowano tę pożyczkę postanowiono, że „procenty przypadające od części obligacji opiewających na złote polskie płatne są w dolarach Stanów Zjednoczonych Ameryki Północnej, lub we frankach szwajcarskich według stosunku, odpowiadającego równi walutowej każdej z tych walut do złotego polskiego, lub też w markach polskich podług kursu przeciętnego na giełdzie warszawskiej wspomnianych walut z ostatniego miesiąca przed terminem płatności kuponów”. Dodać należy jeszcze, że cena emisyjna obligacji ustalona na początku ich sprzedaży dla nominału 10.000 mkp = 10 zł wynosiła 24.000 mkp. W ten sposób przy obliczaniu część złotowa wypadała po 2.400 mkp za jeden złoty polski równy frankowi szwajcarskiemu.format_quote
Jacek Mazur - Autor Katalogu Papierów Wartościowych Dłużnych w Polsce
