Odmiana napisowa LI/LITVA.
Ostatni rocznik czworaków wileńskich.
Ładna moneta z duża ilością menniczego połysku.
Obok denarów, szelągów, półgroszy, groszy, trojaków, szóstaków i dukatów, w czasach Zygmunta Augusta pojawiły się nowe gatunki pieniądza: obole, dwudenary, dwugrosze, czworaki (4 grosze), półkopki (30 groszy). Cały czas obowiązywał podział na mennictwo koronne i litewskie: 4 grosze litewskie były równe 5 groszom polskim. Dodatkowo, w obiegu pieniężnym pojawiły się kontrasygnowane srebrne dukaty i półdukaty hiszpańskie, co wiązało się ze zwrotem przez władcę Hiszpanii Filipa II długu – tzw. „sum neapolitańskich”. W okresie panowania Zygmunta Augusta pracowały jedynie mennice w Wilnie – gdzie bito monety na stopę litewską oraz polską – oraz w Gdańsku. Do mennictwa Zygmunta Augusta zalicza się również emisje prowizorycznej mennicy uruchomionej w sierpniu 1572 na zamku w Dalholm, bijącej niepełnowartościowe monety należące do inflanckiego systemu monetarnego. Była to jednorazowa akcja, mająca na celu opłacenie żołnierzy stacjonujących w Parnawie. Ściśle rzecz biorąc emisje te powinny być zaliczane do okresu bezkrólewia (Zygmunt August zmarł 7 lipca).
Czworaki litewskie Zygmunta Augusta, chętnie przyjmowane zagranicą (w Holandii zwane „brodaczami”), były bite w mennicy wileńskiej z dobrego XIV-łutowego srebra. Ważyły średnio 4,29 g i zawierały 3,76 g czystego kruszcu. Rysunek czworaków był niemal identyczny z rysunkiem dwugroszy (awers – portret króla, napis otokowy; rewers – mitra, Pogoń, Kolumny, nominał, napis otokowy). Jedyne różnice to obwódka wewnętrzna na awersie i – oczywiście – inne oznaczenie nominału: „IV”. Bardzo rzadka odmiana z roku 1568 stanowi wyjątek i jej podobieństwo do dwugroszy jest jedynie ogólne. Czworaki bito w latach 1565-1569.
