Wzór, który teoretycznie istnieć powinien, ale nie został dotychczas odkryty.
Pierwsze i jedyne notowanie oryginalnego wzoru dwuzłotówki emisji z 1941 z numeracją zerową.
Miłczak notuje obecność fałszywych wzorów, ale na banknotach z numeracją bieżącą, z nadrukami czerwoną czcionką WERTLOS (bezwartościowy) lub z perforacją WZÓR. Jednak posługując się cytatem z katalogu Czesława Miłczaka "Prawidłowe wzory banknotów emisji 1941 są nieznane..."
Oferowany egzemplarz to naszym zdaniem pierwszy znany i prawidłowy WZÓR dwuzłotówki z datą emisji 1941. Numeracja zerowa oraz perforacja WZÓR. Krój litery AA oraz cyfr numeratora nie budzi zastrzeżeń i jest podobnie usadowiony na polu banknotu jak na wzorach emisji 1940.
Nie są nam znane próby sfałszowania wzoru z numeracją zerową.
Banknot opatrzony certyfikatem PMG z oceną PMG 64 EPQ.
Jedyny egzemplarzy, który otrzymał tak wysoką ocenę w rejestrze PMG.
Unikalna pozycja do najlepszych kolekcji banknotów okupacyjnych.
We wrześniu 1939 roku w związku z agresją hitlerowskich Niemiec na Polskę Bank Polski z Rządem i Prezydentem dokonał ewakuacji poza granice II Rzeczypospolitej. Wobec braku zapasu gotówki wkłady na rachunkach żyrowych Banku Polskiego zostały zamrożone. Na skutek tego działania banki prywatne oraz kasy oszczędnościowe nie mogły utrzymać wypłacalności, a ludność straciła dostęp do swoich wkładów pieniężnych przechowywanych na kontach.
Ewakuacja Banku spowodowała dotkliwą lukę w polskim aparacie gospodarczym. W związku z tym, już w październiku 1939 roku, sfery gospodarcze zaczęły się domagać utworzenia innej instytucji emisyjnej, która przejęłaby obowiązki Banku Polskiego.
Gdy w listopadzie 1939 roku odbyły się pierwsze rozmowy przedstawicieli polskich sfer gospodarczych z władzami okupacyjnymi w sprawie powstania nowej instytucji emisyjnej, Feliks Młynarski wystosował postulat by wygląd szaty graficznej nowych pieniędzy papierowych był podobny do międzywojennych złotych oraz by zostały tam umieszczone napisy tylko w języku polskim. Młynarski postulował również, by w nazwie instytucji emisyjnej znalazło się sformułowanie „w Polsce”.
Po agresji III Rzeszy na Związek Radziecki Niemcy powiększyli Generalne Gubernatorstwo. Wówczas do obiegu weszła druga seria pieniędzy papierowych z datą emisji 1 sierpnia 1941 roku. W ten sposób została symbolicznie upamiętniona data włączenia Galicji do Generalnego Gubernatorstwa. Spośród pięciu nominałów, zmiany szaty graficznej dotknęły tylko dwa najwyższe. Ostatnim banknotem, jaki został wyemitowany przez Bank Emisyjny w Polsce było 100 złotych emisji 1 sierpnia 1941 roku. Były plany emisji nominału 1000 złotych jednak nie doszły one do realizacji w związku z przebiegiem działań wojennych.
