Ekstremalnie rzadka trzydukatówka Księstwa Legnicko-Brzeskiego, Jana Chrystiana z 1622 roku.
Odmiana z prostą tarczą ozdobną - wyjątkowo rzadka.
Jan Chrystian, książę legnicko-brzeski i oławski z dynastii Piastów, był jednym z ostatnich przedstawicieli tej linii. Jego złote emisje, szczególnie wielodukatowe, należą do rzadkości – bite były w minimalnych nakładach i przeznaczone głównie na cele reprezentacyjne. Mennicą w Oławie kierował wówczas Hans Rieger, którego inicjały HR pojawiają się na monetach księcia.
Nie wpływające na rysunek obcięcie przy rancie, stąd opis od NGC CLIPPED. Detal znakomity, tło z wyraźnie zachowanym menniczym blaskiem. Bardzo przyjemna w prezencji moneta.
Egzemplarz dokładnie z tych stempli znajduje się w zbiorach Muzeum Narodowego w Warszawie.
Pozycja nienotowana dotąd w tej odmianie na rynku aukcyjnym. Druga odmiana z tarczą owalną została odnotowana w archiwach światowych tylko raz – 107 Aukcja Fritz Rudolf Künker, 2 lutego 2006, lot 1018.
Moneta najwyższej klasy rzadkości, niezwykła okazja dla najbardziej wymagających kolekcjonerów śląskiego złota. Oferowana trzydukatówka z 1622 roku stanowi unikatowe świadectwo epoki, dokumentujące splendor i prestiż śląskich Piastów u schyłku ich panowania.
Awers: popiersie księcia Jana Chrystiana w prawo, w zbroi ozdobnej z koronkowym kołnierzem, u dołu data 16ZZ
D G IOHANES CHRISTIANUS DUX
Rewers: czteropolowa tarcza herbowa Księstwa Legnicko-Brzeskiego, zdobiona bogatymi hełmami z klejnotami
SIL LIGN ET BREG
Złoto, średnica 30 mm, waga 8.35 g
Jan Chrystian (1591–1639) należał do dynastii Piastów śląskich, jednej z najstarszych i najbardziej zasłużonych linii książęcych w Europie. Był synem Joachima Fryderyka, księcia legnicko-brzeskiego, i Anny Marii Anhalt, a w 1602 roku, po śmierci ojca, objął władzę nad częścią księstwa wraz z młodszym bratem Jerzym Rudolfem. Początkowo pozostawał pod opieką regentów, lecz z czasem przejął samodzielne rządy.
Jego panowanie przypadło na burzliwy okres wojny trzydziestoletniej (1618–1648), która szczególnie mocno dotknęła Śląsk. Jako protestant Jan Chrystian znalazł się w trudnym położeniu wobec rosnącego nacisku ze strony katolickiej dynastii Habsburgów. Początkowo próbował lawirować pomiędzy lojalnością wobec cesarza a obroną interesów protestanckiej szlachty śląskiej, jednak po klęsce powstania czeskiego i bitwie pod Białą Górą w 1620 roku jego sytuacja znacznie się skomplikowała.
W 1621 roku został formalnie usunięty z części dóbr, a na jego księstwa spadły kontrybucje i represje. Mimo to starał się utrzymać pozycję, a jego dwór w Oławie pozostawał ważnym ośrodkiem życia kulturalnego i politycznego. Właśnie w tym kontekście należy postrzegać emisję złotych monet wielodukatowych – pełniły one funkcję reprezentacyjną i były świadectwem prestiżu rodu, który mimo presji cesarskiej dążył do zachowania swojej suwerenności.
Książę pozostawał także w kontaktach z protestanckimi władcami Rzeszy i ze Szwecją, upatrując w nich potencjalnych sojuszników przeciw Habsburgom. Jednak wojna trzydziestoletnia przyniosła Śląskowi ogromne straty demograficzne i gospodarcze, a sam Jan Chrystian stopniowo tracił możliwości politycznego manewru. Zmarł w 1639 roku, pozostawiając księstwo w trudnym położeniu, a jego potomkowie nie zdołali odwrócić losów dynastii.
Śmierć jego syna Jerzego Wilhelma w 1675 roku oznaczała definitywny koniec linii Piastów śląskich – dynastii, która władała ziemiami śląskimi od średniowiecza. Z tego względu monety Jana Chrystiana, zwłaszcza złote wielodukatowe, mają nie tylko wartość numizmatyczną, ale i symboliczną: są materialnym świadectwem ostatnich prób podkreślenia niezależności i splendoru Piastów legnicko-brzeskich u schyłku ich panowania.
