Talar z 1793 roku, zwany „Targowickim”, należy do najbardziej rozpoznawalnych monet końca XVIII wieku. Wybity został w nawiązaniu do dramatycznych wydarzeń związanych z obaleniem Konstytucji 3 Maja i konfederacją targowicką.
Moneta pochodzi ze słynnej Karolina Collection, cenionej za staranny dobór i jakość numizmatów. Egzemplarz oceniony przez NGC na MS62. Powierzchnia zachowała pełną świeżość i ostrość detalu, a intensywne lustro mennicze pięknie współgra z barwną patyną, nadając całości wyjątkowej głębi i harmonii. Egzemplarz o zachwycającej prezencji.
Wyjątkowy talar targowicki z 1793 roku w menniczym stanie zachowania, z intensywnym lustrem menniczym i piękną, barwną patyną. Historycznie znaczący egzemplarz, wyróżniający się zarówno jakością, jak i prezencją. Piękna moneta!
Awers: w wieńcu dębowym napis w dziewięciu wierszach:
CIVIBUS QUORUM PIETAS CONIURATIONE DIE III MAI MDCCXCI OBRUTAM ET DELETAM LIBERTATEM POLONAM TUERI CONABATUR RESPUBLICA RESURGENS
„Obywatelom, których poświęcenie, stłumione spiskiem dnia 3 maja 1791 roku, usiłowało ocalić utraconą wolność Polski i wskrzesić Rzeczpospolitą.”
W otoku: GRATITUDO CONCIVIBUS EXEMPLUM POSTERITATI
„Wdzięczność współobywatelom, przykład dla potomnych.”
Rewers: napis w sześciu wierszach:
DECRETO REIPUBLICÆ NEXU CONFEDERATIONIS IUNCTÆ DIE V. XBRIS MDCCXCII STANISLAO AUGUSTO REGNANTE
„Na mocy dekretu Rzeczypospolitej, złączonej konfederacją, dnia 5 grudnia 1792 roku, za panowania Stanisława Augusta.”
Pod nim oznaczenie stopy menniczej i data:
10 7/16 EX MARCA PURA COLONIENSI 1793 –
„10 i 7/16 sztuk z marki czystego srebra kolońskiego, 1793.”
Średnica 41 mm
W ciągu dwóch pierwszych lat panowania Stanisława Augusta działały mennice miejskie w Gdańsku i w Toruniu (1765 i 1766). Miasta te zostały jednak zmuszone do ich zamknięcia. Król zamierzał bowiem wyjść z chaosu monetarnego pozostawionego po czasach saskich i wprowadzić nowy system pieniężny. Jego podstawę miał stanowić dukat niderlandzki oraz talar bity z grzywny kolońskiej (czystego srebra) w liczbie 10 sztuk. Reforma weszła w życie w roku 1766. W obiegu pieniężnym Rzeczypospolitej znalazły się monety piękne i pełnowartościowe: dukaty, talary, złotówki, grosze oraz ich frakcje i wielokrotności. Fakt, iż były to monety pełnowartościowe, spowodował ich ściąganie z rynku i przetapianie na monety pruskie niższej próby. Z tego powodu dwukrotnie poprawiano system monetarny, m.in. zmieniając stopę menniczą (1787 i 1794). W okresie panowania Stanisława Augusta pracowały dwie mennice państwowe: krakowska i warszawska.
