Rzadki szóstak elbląski w okazowym stanie zachowania z wybitną proweniencją z kolekcji Potockich!
Odmiana z grubym popiersiem królewskim, ze wstęgą orderową u dołu przerywającą napis otokowy.
Przedostatni rocznik monet z mennicy elbląskiej, która za panowania Poniatowskiego nie wznowiła już swej działalności.
Na awersie widoczna punca Potockich.
Menniczy stan zachowania, potwierdzony wyśmienitą notą od NGC MS62, co stanowi drugą najwyższą notę w rejestrze NGC.
Moneta najwyższej klasy, poszukiwana ze względu na rzadkość, a także ze względu na popularność mennicy w Elblągu. Dodatkowo z doskonałą proweniencją z Kolekcji Potockich. Trudno znaleźć argumenty aby podważyć stwierdzenie, że jest to moneta do najlepszych kolekcji Polski Królewskiej.
Elbląg, menniczy stan oraz kolekcja Potockich w jednej monecie może oznaczać tylko jedno - ogromne emocje na sali aukcyjnej!
Awers: popiersie króla w koronie i zbroi okrytej płaszczem
D G AVGVST III R POL M D L R P D S & EL
Rewers: w ozdobnym kartuszu tarcza miejska, powyżej nominał VI, poniżej data 1762 oraz inicjały ICS Josta Karola Schrödera
MON ARGENT CIVIT ELBINGENSIS
Przez szesnaście początkowych lat swego panowania August III Sas w zasadzie nie prowadził żadnej polityki menniczej. Dopiero w roku 1749 została podjęta decyzja o uruchomieniu produkcji miedzianych szelągów i groszy. Zadanie to realizowały trzy mennice: w Dreźnie, Gruntalu i Gubinie. Z kolei w roku 1752 w Lipsku rozpoczęła się produkcja monet złotych (augustdory i dukaty oraz ich frakcje i wielokrotności), a także srebrnych (talary, półtalary, dwuzłotówki, tymfy, orty, szóstaki, trojaki i półtoraki). Z formalnego punktu widzenia puszczenie w ruch mennic emitujących monety polskie było nielegalne. Nie wyraził bowiem na to zgody polski sejm. To samo można powiedzieć o działalności mennic miejskich w Prusach Królewskich. Gdańsk, Toruń i Elbląg rozpoczęły produkcję menniczą bez pytania o zgodę podskarbiego Karola Sedlnickiego.
W czasach Augusta III Sasa mennica elbląska pracowała w latach 1760-1763. Emisje obejmowały szelągi, trojaki, szóstaki, orty, tymfy oraz dwudukaty. Przez mennicę przewinęło się wówczas wielu kierowników, wśród nich Justus Karol Schröder (1761-1763). Monety bite pod jego kierownictwem znaczono inicjałami „ICS”. Śmierć Augusta III zakończyła piękną, sięgającą czasów średniowiecza historię mennicy elbląskiej.
