Rzadki nominał, w stanach ładnych bardzo rzadki.
Nominał, którego częstotliwość występowania można śmiało przyrównać do 2 guldenów. Wielokrotnie rzadszy od pozostałych fenigów, szczególnie tych z datą październikową.
Odmiana oznaczona serią A, numeracja z gwiazdką obróconą o 90 stopni.
Banknot w slabie PMG z oceną PMG 50.
Zdecydowanie ponadprzeciętny banknot o dobrej prezencji. Naturalny.
Wolne Miasto Gdańsk powstało w listopadzie 1920 roku na mocy porozumień traktatu wersalskiego. Kwestię systemu walutowego pozostawiono decyzjom władz miasta. Początkowo na tym obszarze utrzymano markę niemiecką. Jednak w skutek szalejącej w Niemczech inflacji postanowiono ustanowić własną walutę – dzielonego na 100 fenigów guldena. Stał się on prawnym środkiem płatniczym pod koniec 1923 roku i pozostał do 1939 roku. Na emitowanym w Gdańsku pieniądzu papierowym znalazła się ikonografia miasta.
20 listopada 1923 roku zmieniając walutę z marki na guldena ustalono kurs wymiany na poziomie 1 gulden = 750 miliardów marek. W związku z tym, że decyzja o zmianie waluty nastąpiła 6 listopada 1923 roku nie było wystarczającego czasu na przygotowanie monet i banknotów. Początkowo banki gdańskie utworzyły tymczasową instytucję emisyjną – Gdańską Kasę Centralną, która miała działać do 31 marca 1924 roku. Emitowała ona jednostronny papierowy pieniądz tymczasowy o nominałach: 1, 2, 5, 10, 25 i 50 fenigów oraz 1, 2, 5, 10, 25, 50 i 100 guldenów. Pieniądze te były środkiem płatniczym do 30 kwietnia 1924 roku. Po tym terminie były wymieniane na pieniądze Banku Gdańskiego (Bank von Danzig) przez pół roku. Pierwsze banknoty guldenowe nowej gdańskiej instytucji emisyjnej pojawiły się w obiegu w połowie marca 1924 roku. Wszystkie mają jednakową stylistykę. W ich szacie graficznej znalazł się herb wielki miasta, elementy architektury miejskiej oraz detal rzeźbiarski. Wszystkie banknoty guldenowe zostały wydrukowane w brytyjskiej drukarni papierów wartościowych Bradbury, Wilkinson & Co. Ltd, New Malden w hrabstwie Surrey.
