Nierozcięte trzy sztuki 10 groszy 1794 czyli tzw. złotówka obrachunkowa.
Brak śladów wtórnego cięcia oraz krawędzie noszące ślady upływu lat pozwalają nam przypuszczać, że w tej formie celowo pozostawione w epoce jako 30 groszy czyli złotówka obrachunkowa.
Egzemplarz w pięknym, absolutnie bankowym stanie zachowana. Papier jest czysty, druk kontrastowy, a krawędzie naturalnie gładkie.
Ciekawa, rzadka pozycja. Doskonały jako uzupełnienie kolekcji biletów Kościuszkowskich. Bez wątpienia jeden z najładniejszych egzemplarzy jaki pojawił się na rynku aukcyjnym w Polsce.
Na ziemiach polskich wprowadzenie do obiegu pieniądza papierowego było związane z wydatkami związanymi z wybuchem Insurekcji Kościuszkowskiej. Jego emitentem została Dyrekcja Biletów Skarbowych powołana przez Radę Najwyższą Narodową. Pod względem wartości bilety skarbowe zrównano z monetą. Zobowiązania wobec Skarbu Państwa można było spłacać maksymalnie w 50% w pieniądzu papierowym, a pozostałą część monetami. Warunek ten spowodował jego negatywny odbiór przez społeczeństwo. W przyszłości wykupienie biletów skarbowych miało być sfinansowane z dóbr narodowych. Za fałszowanie pieniędzy papierowych przewidywano karę śmierci oraz konfiskatę całego majątku sprawcy. 29 września 1794 roku w celu wzmocnienia zaufania do biletów skarbowych Rada Najwyższa Narodowa zezwoliła na regulowanie całej kwoty w papierowych groszach i złotych. W związku z niepowodzeniami powstania malało zaufanie społeczne do pieniądza papierowego. Ludność wolała przyjmować w rozliczeniach pieniądz kruszcowy. Zasięg emisji pierwszych polskich pieniędzy papierowych był niewielki – na szeroką skalę zostały wprowadzone jedynie w Warszawie. Po zdobyciu stolicy 6 listopada 1794 roku w rękach ludności pozostały bilety wszystkich nominałów na łączną kwotę 7,8 miliona złotych polskich.
