Rzadka emisja wybita z okazji ślubu córki Augusta III Sasa, Marii Amalii z Karolem IV Sycylijskim, władcą Sycylii i Neapolu, przyszłym królem Hiszpanii.
Z tej okazji w 1738 roku, wyemitowano w drezdeńskiej mennicy serię monet okolicznościowych, dwugrosze, 2/3 talara oraz dukaty.
Zdrowy egzemplarz z fragmentami połyskowej powierzchni.
Awers: dziewięciowierszowy napis
CAROLI / UTRIUSQUE / SICILIÆ REGIS ET / MARIÆ AMALIÆ / REGIÆ POLONIÆ / PRINCIPIS SPON= / SALIA DRESDÆ / ANNO / MDCCXXXVIII
Rewers: Ołtarz z gorejącymi sercami, nad nimi korona w promieniach słońca, trzymana przez wyłaniającą się z obłoków dłoń
CORONAM MERENTUR
Średnica 35 mm, waga 13.65 g
Przez szesnaście początkowych lat swego panowania August III Sas w zasadzie nie prowadził żadnej polityki menniczej. Dopiero w roku 1749 została podjęta decyzja o uruchomieniu produkcji miedzianych szelągów i groszy. Zadanie to realizowały trzy mennice: w Dreźnie, Gruntalu i Gubinie. Z kolei w roku 1752 w Lipsku rozpoczęła się produkcja monet złotych (augustdory i dukaty oraz ich frakcje i wielokrotności), a także srebrnych (talary, półtalary, dwuzłotówki, tymfy, orty, szóstaki, trojaki i półtoraki). Z formalnego punktu widzenia puszczenie w ruch mennic emitujących monety polskie było nielegalne. Nie wyraził bowiem na to zgody polski sejm. To samo można powiedzieć o działalności mennic miejskich w Prusach Królewskich. Gdańsk, Toruń i Elbląg rozpoczęły produkcję menniczą bez pytania o zgodę podskarbiego Karola Sedlnickiego.
