Bardzo rzadka gdańska odznaka żebracza z 1619 roku, uprawniająca do żebrania w Gdańsku i odróżnienia miejscowych żebraków od obcych, którzy nielegalnie przybyli do miasta.
Odznaka przeznaczona do naszycia na ubranie lub do zawieszenia na szyi.
Osoby posiadające odznakę żebraczą były uprawnione do żebrania na ulicach Gdańska, ale mogły uczestniczyć również w rozdawnictwie w Strzelnicy Miejskiej, które odbywało się raz w miesiącu, miały prawo do leczenia w Lazarecie i podstawowej opieki w pozostałych szpitalach, a także do edukacji dla ich dzieci na poziomie podstawowym.
Więcej na temat odznak żebraczych można przeczytać w opracowaniu Tomasza Maćkowskiego, Gdańskie odznaki żebracze (XVI-XVIII w.), Studia Historica Gedanensia, t. XI, 2020, s. 149-161.
Awers: na środku herb Gdańska, z boków którego data 16-19, niżej para osób trzymających się za ręce, z prawej strony żebrak w kapeluszu, z laską w prawej ręce, z lewej strony dama, z boków litery H-S
Rewers gładki z kilkoma zadrapaniami.
Ołów, wymiary 66 x 58 mm, waga 56.54 g
