Rzadka emisja brakteatów Zakonu Krzyżackiego z przedstawieniem postaci rycerza z długimi włosami, z proporcem, tarczą z krzyżem i laską krzyżową, datowana na lata ok. 1247/8-1257/8.
Ten charakterystyczny brakteat z rycerzem z tarczą był bity w dwóch polskich miastach: Toruniu i Elblągu, który uzyskał przywilej lokacyjny w 1246 roku. Borys Paszkiewicz podjął próbę rozdzielenia tych monet na dwie grupy, różniące się rozmieszczeniem insygniów i kształtem krzyża. Niniejszy brakteat, należący do drugiej grupy, przypisuje mennicy elbląskiej, opierając się na proporcji jego występowania w skarbach z danego obszaru, podkreślając jednocześnie, że jest to hipoteza.
Jest to jedyna moneta Zakonu, na której widnieje postać ludzka.
Średnica 19 mm, waga 0.19 g
