Bardzo rzadki talar elbląski Władysława IV Wazy, natomiast z puncą własnościową Potockich, to już ogromna rzadkość.
Nienotowana odmiana w katalogu "Corpvs Nummorvm Civitatis Elbingensis" z odmiennym układem jagódek w wieńcu 20 z lewej i 17 z prawej.
Marian Gumowski w "Medale Władysława IV" wyróżnia aż 6 odmian m.in. różniących się między sobą liczbą jagódek w wieńcu. Są to warianty 20 z prawej i 21 z lewej, 20-18, 22-20, bez rozet po ARMA i ELBINGA, 23-22.
Detal ładny, dobrze wybity, nad portretem ślad po zawieszce.
Rzadka i niezwykle okazała moneta, którą poszczycić się w kolekcjach mogli tylko nieliczni kolekcjonerzy i ta zasada obowiązuje również dziś.
Awers: półpostać króla w zbroi na wprost bez korony
VLADISL IV D G REX P M D L RUS PR MA SA LI N N SUEC GO VA H REX
Rewers: owalna tacza miejska Elbląga w wieńcu z liści, nad tarczą rok 1635, w środku inicjały I-I Jakuba Jakobsona, u dołu skrócona data 3-6
ELBINGA INTER ARMA SERVATA
Średnica 45 mm, waga 28.73 g
Okoliczności wybicia prezentowanego talara przybliżają nam Panowie Dutkowski i Suchanek w swoim opracowaniu monet elbląskich "Corpvs Nummorvm Civitatis Elbingensis", gdzie piszą tak: "Traktat zawarty w Sztumskiej Wsi w 1635 roku przewidywał powrót zajętego przez Szwedów miasta Elbląga pod władzę Króla Polskiego. 12 stycznia 1636 roku miasto składa hołd królowi Władysławowi IV. Sam król przybył do miasta 11 lutego i po wręczeniu mu przez mieszczan 100.000 złotych jako swoistego zadośćuczynienia za zdradę miasta, zatwierdził wszystkie dawne przywileje, w tym także nadane przez króla Gustawa Adolfa. Miasto zawarło wtedy umowę z Jakubem Jakobsonem dzierżawcą wszystkich mennic koronnych na uruchomienie mennicy w Elblągu. Z uwagi jednak na fakt, że od 1627 roku obowiązywał zakaz bicia drobnej monety, wybito jedynie talary. Wzorowano je na talarach gdańskich z wyobrażeniem popiersia władcy na wprost, a na monecie umieszczono dwie daty, rok 1635 odnoszący się do pokoju w Sztumskiej Wsi oraz rok 1636 będący datą wybicia monet."
Za panowania Władysława IV obowiązywał uchwalony jeszcze za czasów jego poprzednika zakaz bicia monety drobnej. Obejmował on zarówno mennice państwowe, jak i miejskie. Tak więc mennice koronne w Bydgoszczy, a potem od roku 1644 w Krakowie biły jedynie półtalary, talary, dukaty oraz ich wielokrotności. Podobnie wyglądała produkcja mennicza miast pruskich – Gdańska, Torunia i Elbląga. Mennica litewska w tym czasie nie pracowała. Wyjątek stanowił próbny portugał wybity w roku 1640. Próbną serię trojaków, szóstaków i ortów przygotowała także mennica bydgoska w roku 1635. Obok wspomnianych wyżej emisji, do mennictwa Władysława Wazy zaliczają się również kopiejki b. d. z czasów gdy królewicz Władysław został wybrany na cara Moskwy oraz trzykrajcarówki Księstwa Opolsko-Raciborskiego z roku 1647.
