Bardzo rzadka hybryda dukata brzeskiego "trzech braci" wybita stemplem awersu z rocznika 1656.
Odmiana z napisem FRATR: na awersie oraz WOLA na rewersie, po bokach Orła inicjały E-W Eliasa Weissa, wardejna mennicy brzeskiej w latach 1657-1662.
W specjalistycznym katalogu "Wspólne mennictwo trzech braci 1651-1662", autorstwa Marcina Grandowskiego odmiana ze stopniem rzadkości R6+, co oznacza 11-15 znanych autorowi sztuk.
Piękna moneta z intensywnie zachowanym lustrem, która cieszy swoją zdrową i świeża prezencją, co w połączeniu z wysokim stopniem rzadkości każe przypuszczać, że emocji na sali aukcyjnej nie zabraknie. Jedna z ciekawszych propozycji w zakresie mennictwa śląskiego na naszej XIII Aukcji Premium.
Złoto, średnica 22 mm, waga 3.45 g
Pan Marcin Grandowskim w swoim katalogu "Wspólne mennictwo trzech braci 1651-1662" o mennictwie "trzech braci" pisze tak: "...Obejmując wspólne rządy w księstwie brzeskim, a następnie legnickim trzej bracia nie posiadali praw do bicia własnej monety. Mennica Śląskie utraciły je jeszcze w okresie panowania Jana Christiana i jego brata Jerzego Rudolfa. 26 czerwca 1623 roku cesarz Ferdynand II wydał rozporządzenie na mocy którego jedynym czynnym warsztatem menniczym na Śląsku zaopatrującym Dolny i Górny Śląsk miała być cesarska mennica we Wrocławiu. Jednocześnie pozostałe Śląskie mennice miejskie i książęce miały wstrzymać działalność. Zarządzenie to miało położyć kres chaosowi monetarnemu, który powstał poprzez wybijanie niepełnowartościowych monet. Znaczne koszty wojenne doprowadziły jednak do uruchomienia jeszcze w tym samym roku pięciu śląskich mennic w Głogowie, Żaganiu, Nysie, Opolu i Raciborzu, które zaczęły zalewać rynek monetami 24-krajcarowymi.
Trzej bracia jeszcze bez zezwolenia cesarza, które wkrótce uzyskali, uruchomili w 1651 roku mennicę w Brzegu, przenosząc tam mennice z Oławy założoną przez ich ojca w 1621 roku. Siedziba mennicy brzeskiej, której działalność wznowili książęta znajdowała się w bezpośrednim sąsiedztwie Odry w kompleksie budynków dawnego klasztoru św. Antoniego przy ul. Garbarskiej. W tym miejscu istniała ona do 1714 roku, stając się tym samym najdłużej działającą mennicą piastowską na Śląsku."
