Bardzo rzadka trzykrajcarówka Juliusza Zygmunta z mennicy w Oleśnicy.
Po bokach Orła inicjały FCV Franz Carl Uhle, mincerza mennicy oleśnickiej w latach 1678-1679..
Jedyny rocznik trzykrajcarówek Juliusza Zygmunta.
Juliusz Zygmunt Wirtemberski (1653-1684) był synem księcia Sylwiusza Wirtemberskiego i Elżbiety Marii Podiebrad. Po śmierci ojca w 1664 roku, rządy opiekuńcze przejęła jego matka, Elżbieta Maria. Juliusz Zygmunt dorastał pod jej opieką, a jego młodzieńcze lata były okresem zarządzania przez matkę księstwem oleśnickim. 22 sierpnia 1673 roku doszło do podziału księstwa między synów Elżbiety. Podział ten wynikał z konieczności zarządzania rozległymi ziemiami po śmierci ich ojca. Sylwiusz otrzymał część oleśnicką, Krystian otrzymał część bierutowską, najmłodszy z braci, Juliusz, otrzymał część dobroszycką. Podział księstwa miał na celu zapewnienie każdemu z synów odpowiedniego terytorium do zarządzania, a także utrzymanie stabilności i porządku w regionie w okresie przejściowym, gdy jeden z nich nie mógł jeszcze samodzielnie rządzić. Dzięki interwencji Elżbiety, która pełniła rolę regentki, ziemie dobroszyckie były zarządzane sprawnie i skutecznie, co pozwoliło na płynne przejęcie władzy przez Juliusza, gdy osiągnął odpowiedni wiek. W okresie rządów Juliusza Zygmunta w mennicy w Bierutowie wybijano monety o nominałach takich jak; 15, 6, 3 i 1-krajcarówki. Produkcja monet była istotnym elementem gospodarki księstwa, a także świadectwem jego suwerenności i niezależności w tamtym okresie.
format_quote Monety 3-krajcarowe Juliusza Zygmunta były bite w mennicy oleśnickiej zgodnie z umową zawartą między braćmi. W początkowym okresie, to znaczy w 1678 roku, monety te były bite wraz z większymi nominałami to jest 6 i 15 krajcarów. Ordynacja mennicza Ferdynanda III z 1659 roku ustalała następujący parytet dla 3 krajcarów: waga 1,74 g, próba srebra 414. Monety o tym nominale były bite w 1678 roku, tylko przez jeden rok. Miały średnicę 22 mm i zawierały skrótowe opisy po obydwu stronach monety.format_quote
