Względnie rzadka emisja.
Odmiana z inicjałami EDC, Ernsta Dietricha Krolla mincmistrza mennicy drezdeńskiej.
Mennicza moneta z oceną MS62 od NGC. Druga najwyższa ocena w rejestrze NGC.
Egzemplarz z intensywnie zachowanym lustrem menniczym. Zachwycająca prezencja.
Fryderyk August III urodził się 23 grudnia 1750 roku w Dreźnie, jako syn Fryderyka Krystiana Wettyna i Marii Antoniny Walpurgis z bawarskiej dynastii Wittelsbachów, oraz jako wnuk polskiego króla Augusta III Sasa. Panował jako elektor saski od 1763 do 1806 roku, a następnie jako król saski Fryderyk August I od 1806 do 1827 roku. Po ustanowieniu unii personalnej przez Konstytucję Księstwa Warszawskiego z 22 lipca 1807 roku, pełnił funkcję księcia warszawskiego w latach 1807-1815.
Już w 1771 roku, po ogłoszeniu bezkrólewia, przywódca konfederatów barskich, biskup kamieniecki Adam Stanisław Krasiński, zaproponował Fryderykowi Augustowi koronę polską, której elektor wtedy nie przyjął. W czasie jego rządów Saksonia odbudowała się po zniszczeniach wojny siedmioletniej, jednak Fryderyk August bezskutecznie próbował odzyskać polską koronę dla rodu Wettynów.
W 1791 roku, z powodu braku aprobaty Rosji, odmówił sukcesji tronu polskiego ofiarowanej jego córce, Marii Auguście, uznanej za infantkę polską.
W 1806 roku, podczas wojny francusko-pruskiej, początkowo sojusznik Prus, po bitwie pod Jeną (14 października 1806 roku) przeszedł na stronę Napoleona. 11 grudnia 1806 roku w Poznaniu podpisał traktat pokojowy z Francją i przystąpił do Konfederacji Reńskiej, uzyskując tytuł królewski. Na mocy układu w Tylży z 7 lipca 1807 roku objął władzę nad Księstwem Warszawskim, jednak miał niewielki wpływ na wydarzenia w Polsce, przebywając głównie w Saksonii i tylko sporadycznie odwiedzając Księstwo. Kontakt z Warszawą utrzymywał poprzez ministra sprawiedliwości Feliksa Łubieńskiego oraz sekretarza stanu Stanisława Brezę, który stał się jego faktycznym pełnomocnikiem. Mimo oczekiwań, Fryderyk August dość dobrze sprawował rolę monarchy konstytucyjnego, m.in. wyjednał u Napoleona zwolnienie Księstwa z części wierzytelności (tzw. sumy bajońskie). Jednym z jego ważniejszych dekretów było powołanie Archiwum Ogólnego Krajowego 2 września 1808 roku, mającego pełnić rolę urzędu wiary publicznej i instytucji archiwalnej, zabezpieczającej spuściznę rękopiśmienną po władzach i urzędach dawnej Rzeczypospolitej.
Podczas wizyt w Polsce Fryderyk August wykazywał umiejętności polityczne, dbając o poszanowanie polskich zwyczajów parlamentarnych, co doprowadziło do uchwalenia projektów podatkowych na sejmie w 1809 roku. W czasie kampanii 1809 roku, pozbawiony wojska, schronił się we Frankfurcie nad Menem, wspierając armię i Radę Ministrów. W 1810 roku wizytował nowe departamenty Księstwa, aprobując plany usprawnienia administracji. W 1812 roku, w obliczu zagrożenia ze strony Rosji, poparł plan odbudowy niepodległego Królestwa Polskiego, czego wyrazem było jego przystąpienie do Konfederacji Generalnej Królestwa Polskiego. Po powrocie do Drezna przetrwał szturm miasta 26 sierpnia 1813 roku.
W 1813 roku bezskutecznie próbował negocjować z Austrią warunki opuszczenia Napoleona. Po bitwie pod Lipskiem (16-19 października 1813 roku) trafił do "niewoli" koalicji, która uznała Saksonię za zdobycz Prus. Na mocy postanowień kongresu wiedeńskiego z 1815 roku musiał zrzec się tytułu księcia warszawskiego, a połowa Saksonii przeszła pod władzę Prus. Fryderyk August ożenił się w 1769 roku z Amalią von Zweibrücken-Birkenfeld, z którą miał córkę Marię Augustę Nepomucenę (1782-1863), uznaną w 1791 roku za "polską infantkę". Po jego śmierci 5 maja 1827 roku w Dreźnie, tron Saksonii objął jego brat Antoni (1755-1836).
