Bardzo rzadki, ostatni toruński talar Jana II Kazimierza, wykonany stemplami z emisji z 1650, na których poprawiono ostatnią cyfrę daty z 0 na 9.
Emisja wybita tuż po odbiciu miasta z rąk szwedzkich, które miało miejsce 30 grudnia 1658 roku.
Egzemplarz ze znakomitą proweniencją ze zbioru Potockich z puncą własnościową przed portretem.
Moneta z dużą ilością menniczej świeżości, niespotykana w tak znakomitej kondycji. Drobne graffiti na awersie.
Rzadka odmiana talara, znana raptem z kilku notowań. W połączeniu ze znamienitą proweniencją nie mamy złudzeń, że chętnych na tak wyjątkową pozycję nie zabraknie, szczególnie, że mennictwo Jana II Kazimierza cieszy się nieustannie ogromnym zainteresowaniem. Bez wątpienia jeden z najmocniejszych talarów na XIV Aukcji Premium.
Awers: popiersie króla w prawo w koronie z koronkowym kołnierzem, w zbroi ozdobionej Orderem Złotego Runa.
IOAN CASIM D G REX POL ET SUEC M D L RUS PRUS
Rewers: postać anioła podtrzymująca owalną tarczę z herbem Torunia, po bokach tarczy rozdzielona data 16-59, poniżej iniciały HD (w ligaturze)-L
MONETA NOVA ARGENTEA CIVITATIS THORUNENSIS
Średnica 45 mm, waga 28.34 g
Talary Jana Kazimierza były bite na podstawie ordynacji z roku 1650 ze srebra XIV-łutowego (8 talarów z grzywny krakowskiej czystego srebra wynoszącej 201,866 g). Ważyły one 28,838 g i zawierały 25,232 g czystego kruszcu. W porównaniu z talarami emitowanymi od czasów ordynacji z 1627 roku standard talarów Jana Kazimierza został nieco podniesiony i dostosowany do stopy cesarskiej. Talary oraz półtalary koronne biła przede wszystkim mennica koronna w Krakowie, ponadto z innych mennic koronnych: bydgoska, poznańska, wschowska i lwowska (unikat z MNW). Wśród talarów koronnych Jana Kazimierza ciekawą grupę stanowią bicia w srebrze stemplami portugałów. Również mennica litewska w Wilnie w roku 1650 wybiła niewielką liczbę talarów (znany jeden unikalny egzemplarz). Spośród produkcji mennic miejskich, najbardziej obfite były emisje gdańskie (półtalary, talary, dwutalary). Do niezwykle ciekawych należą talarowe emisje Elbląga, gdzie dominowały klipy: półtalary (wybijane również stemplami przygotowanymi do produkcji ortów), talary, monety o wadze półtora talara i dwutalary. Standardową (okrągłą) formę posiadały talary i dwutalary. Talary toruńskie bito w kilku rocznikach.
