Bardzo ciekawe hekte z głową Herkulesa w lwiej skórze, wybite z elektronu, naturalnie występującego stopu złota i srebra.
Starożytni Grecy nazywali je również "białym złotem".
Ex. Leu Numismatik, Web Auction 28, 2023, lot 1248.
Grecja
Bitynia, Heraklea Pontyjska, Hekte elektronowe 530-520 pne
Awers: głowa Heraklesa w lwiej skórze w lewo
Rewers: quadratum incusum
Złoto, średnica 11 mm, waga 2.53 g
Najwcześniejsze znane monety elektronowe, to monety lidyjskie i wschodnio-greckie znalezione pod Świątynią Artemidy w Efezie. Obecnie są datowane na ostatnie ćwierć VII wieku pne (625–600 pne). Elektron był znacznie lepszy do bicia monet niż złoto, głównie dlatego, że był twardszy i trwalszy, ale także dlatego, że techniki rafinacji złota nie były wówczas zbyt rozpowszechnione. Elektron składa się głównie ze złota i srebra, ale czasami można w nim znaleźć ślady platyny, miedzi i innych metali. Analiza składu elektronu w monetach starożytnej Grecji z około 600 roku pne pokazuje, że zawartość złota w monetach emitowanych przez Fokaję wynosiła około 55,5%. We wczesnym okresie klasycznym zawartość złota w elektronie wahała się od 46% w Fokai do 43% w Mytilene. W późniejszych monetach z tych obszarów, datowanym na 326 rok pne, zawartość złota wynosiła średnio 40% do 41%. W okresie hellenistycznym Kartagińczycy emitowali monety elektronowe o regularnie malejącej zawartości złota.
