Ładny egzemplarz z dobrze zarysowanymi detalami.
Odmiana z oznaczeniem nominału 1-8 nad wieńcem, przedzielonym mieczem.
Brak jagódek w gałązce obok cyfry 8, brak również wiązań wieńca w górnej części, ale z wiązaniami w części dolnej.
Wariant z małym wieńcem nad tarczą herbową, i pod herbem Gdańska REOE, inicjały R.E.Oeckermana.
Typ wyraźnie rzadszy od lipskich emisji ortów.
Typowe wady blachy dla tej emisji. Tło z dużą ilością menniczej świeżości.
Przez szesnaście początkowych lat swego panowania August III Sas w zasadzie nie prowadził żadnej polityki menniczej. Dopiero w roku 1749 została podjęta decyzja o uruchomieniu produkcji miedzianych szelągów i groszy. Zadanie to realizowały trzy mennice: w Dreźnie, Gruntalu i Gubinie. Z kolei w roku 1752 w Lipsku rozpoczęła się produkcja monet złotych (augustdory i dukaty oraz ich frakcje i wielokrotności), a także srebrnych (talary, półtalary, dwuzłotówki, tymfy, orty, szóstaki, trojaki i półtoraki). Z formalnego punktu widzenia puszczenie w ruch mennic emitujących monety polskie było nielegalne. Nie wyraził bowiem na to zgody polski sejm. To samo można powiedzieć o działalności mennic miejskich w Prusach Królewskich. Gdańsk, Toruń i Elbląg rozpoczęły produkcję menniczą bez pytania o zgodę podskarbiego Karola Sedlnickiego.
