Efektowny talar wikariacki Augusta II Mocnego, będący pierwszą monetą wikariacką polskiego króla.
Na rewersie inicjały ILH Johanna Lorenza Holland, mincmistrza mennicy drezdeńskiej.
Atrakcyjna moneta. Delikatnie przetarte tło. Detale bardzo dobrze zachowane, śladowo ruszone na górnych partiach.
Atrakcyjny i cieszący oko numizmat!
Awers: Król na koniu w prawo, pod koniem pięciopolowa tarcza herbowa, z herbami Korony, Wielkiego Księstwa Litewskiego i Wettynów
Rewers: trzy ołtarze, z insygniami króla, elektora saskiego oraz nakryty płaszczem z wieńcem, u góry FRID AUG / REX ELECTOR, w wieńcu ET VICARIUS POST MORT / IOSEPHI / IMPERAT, po bokach data MDC - CXI, inicjały ILH oraz znak menniczy hak
Średnica 45 mm, waga 29.18 g
W czasach Augusta Mocnego nie zostały uruchomione mennice Rzeczypospolitej. W ścisłym tego słowa znaczeniu nie bito wówczas monet polskich ani litewskich. Z punktu widzenia obowiązującego prawa emisje lipskie należały do mennictwa saskiego. Mimo to, ze względu na polskie nominały oraz polskie imię króla – August II, a nie jak na monetach saskich Fryderyk August – część monet z tej grupy zalicza się do mennictwa polskiego. Należą do nich szóstaki, orty, talary półdukaty i dukaty. Ponadto mennica moskiewska wyemitowała szóstaki litewskie, zaś mennica gdańska – dukaty, dwudukaty i szelągi. Znaczący obszar produkcji menniczej w okresie panowania Augusta Mocnego zajmują również monety okolicznościowe, żetony, a także emisje prywatne.
