Rzadka i prestiżowa emisja złota, wybita w mennicy drezdeńskiej w czasie wakatu po śmierci cesarza Józefa I (1711). Jako elektor saski i król Polski, August II Mocny pełnił wówczas funkcję wikariusza Rzeszy, co podkreślają inskrypcje na rewersie. Moneta o charakterze ceremonialnym, o niskim nakładzie, należąca do najbardziej poszukiwanych pozycji w mennictwie wikariackim.
W okresie tzw. wakatu cesarskiego (vacatio imperii) po śmierci cesarza Józefa I Habsburga, zgodnie z prawem Rzeszy, podczas bezkrólewia najwyższą władzę tymczasową sprawowali tzw. wikariusze Rzeszy (Reichsvikare). Byli to książęta-elektorzy, którzy obejmowali rolę „opiekunów” imperium aż do wyboru nowego cesarza.
W latach 1711–1712 funkcję tę sprawował m.in. Fryderyk August I, czyli August II Mocny (1670–1733), elektor Saksonii i król Polski. Jego wikariat był wyrazem prestiżu dynastii Wettynów i podkreślał ich znaczącą rolę w polityce Rzeszy oraz Europy Środkowej.
Monety wikariackie (talary, dukaty, a także medale) pełniły funkcję propagandową – ukazywały elektorów jako depozytariuszy praw cesarskich i strażników porządku Rzeszy. Były bite zarówno w srebrze, jak i złocie, w niewielkich nakładach, co czyni je dziś rzadkimi i bardzo cenionymi w kolekcjonerstwie.
Piękny egzemplarz dukata wikariackiego. Trudna pozycja do nabycia w tak świeżej i znakomitej kondycji.
Nieczęsto notowany nominał pierwszej serii wikariackiej polskiego króla, Augusta II Mocnego w menniczym stanie zachowania. Bardzo mocna propozycja dla kolekcjonerów polskich i niemieckich dukatów.
Awers: jeździec w zbroi (August II Mocny) na koniu, poniżej tarcza herbowa Saksonii
Rewers: napis inskrypcyjny, flankowany przez dwa trony cesarskie ze znakami insygniów: berłem i mieczem
FRID: AUG: REX ELECTOR & VICARIUS POSTMORT: IOSE: IMPERAT: MDCCXI
Złoto, średnica 22 mm, waga 3.47 g
