Odmiana z większymi cyframi daty, ogon orła z 11 piór oraz 2 jagódki po 5 kępce.
Wzór wstążki z lat 1834-1839.
Okres mennictwa po upadku Powstania Listopadowego, to historia dążeń do standaryzacji pieniądza Królestwa Polskiego i ujednolicenia go z walutą rosyjską. Na przełomie 1831 i 1832 roku Rząd Tymczasowy Królestwa postanowił oddzielić Mennicę Warszawską od Banku. W tym czasie zaczęto wycofywać z obiegu monety powstańcze, z wyjątkiem dukatów. Pozostałe nominały miały być bite zgodnie z ordynacją z 1815 roku: grosze, trojaki, dziesięciogroszówki, złotówki, pięciozłotówki i dwudziestopięciozłotówki.
W latach 1832-1834 do obiegu wprowadzono monety o nominałach rosyjskich, ale z podanym przelicznikiem w języku polskim. Były to monety srebrne:
- 3 ruble / 20 złotych
- 1 ½ rubla / 10 złotych
- ¾ rubla / 5 złotych
- 30 kopiejek / 2 złote
- 15 kopiejek / 1 złoty
Te monety z godłem rosyjskim na awersie, przeznaczone były stricte dla Królestwa Polskiego i tzw. „ziem zabranych”. Początkowo bite były w mennicy petersburskiej, gdyż Mennica Warszawska nadal biła monety zgodnie z ordynacją z 1815 roku. Jednak w 1834 roku Mennica Warszawska została zobowiązana do zaprzestania emisji srebrnych monet i rozpoczęła bicie monet dwunominałowych. W maju 1837 roku ogłoszono, że monety powstańcze nie będą już akceptowane w kasach państwowych.
W 1841 roku wprowadzono funt rosyjski jako podstawę mennictwa w imperium rosyjskim, co zakończyło emisję dwunominałowych monet według standardu polsko-rosyjskiego. Zastąpiono je nowym typem monet dwunominałowych o nominałach:
- 25 kopiejek / 50 groszy
- 20 kopiejek / 40 groszy
Minister finansów Rosji w 1841 roku zgodził się na kontynuację emisji monet o nominałach 3, 5 i 10 groszy pod warunkiem umieszczenia na nich daty 1840, aby były zgodne z reformą z 1841 roku. W 1849 roku zakazano bicia miedzianych 3-groszówek i zobowiązano Mennicę Warszawską do emisji miedzianych monet rosyjskich. Do końca swojej działalności mennica biła polskie 5 i 10-groszówki oraz miedziane monety rosyjskie oznaczone „BM”. 1 stycznia 1868 roku mennica warszawska została zamknięta, a jej wyposażenie przeniesiono do Petersburga.
