Augustus III of Poland, 2 Thaler Dresden 1737 FWôF - NGC AU58 - RARE

Wybitna moneta, której okazja zakupu w tak wybornej kondycji może nie powtórzyć się przez co najmniej jedno kolekcjonerskie pokolenie. 

Dwutalar Agusta III Sasa wybity na grubym krążku w rzadkim roczniku.

Bardzo rzadki nominał w obrębie monet Polski Królewskiej. W praktyce spotykamy dwutalary pomnikowe Augusta III Sasa oraz Jana Kazimierza z roku 1650, wszystkie pozostałe to monety już niezwykle, tudzież ekstremalnie rzadkie. 

Odmiana z inicjałami FWôF na awersie, Friedricha Wilhelma ô Ferala, mincmistrza mennicy w Dreźnie w latach 1755-1763.

Moneta w katalogu Kahnta ze stopniem rzadkości LP, co znaczy Liebhaberpreis (cena amatorska).

W serwisie Coinarchives wyłącznie pięć notowań. 

Oferowany egzemplarz to prawdopodobnie najlepsza sztuka dotychczas oferowana na aukcjach w Polsce i na świecie. 

Egzemplarz z praktycznie nieobiegowym detalem w ciemnej, wiekowej patynie. Moneta bez wątpienią ze starego zbioru. 

Ocena NGC znakomita jak na ten typ monety, najwyższa w rejestrze, co jedynie potwierdza nasze przekonanie, że jest to najlepszy znany egzemplarz.

Fantastyczna w prezencji moneta, której wiekowa patyna pięknie współgra z królewskim przedstawieniem oraz lustrem tła. Emocja na sali aukcyjnej murowane!

Awers: popiersie w zbroi, w prawo

D G FRID AUGUST REX POL DUX SAX I C M A & W

Rewers: polska i saksońska tarcza herbowa, jabłko królewskie, inicjały F.W.ô.F. Fryderyka Wilhelma ô Feral, mincmistrza mennicy w Dreźnie w latach 1734-1763, pod nimi znak mennicy hak

SAC ROM IMP ARCHIM ET ELECTOR

Średnica 46 mm, waga 58.29 g

Przez szesnaście początkowych lat swego panowania August III Sas w zasadzie nie prowadził żadnej polityki menniczej. Dopiero w roku 1749 została podjęta decyzja o uruchomieniu produkcji miedzianych szelągów i groszy. Zadanie to realizowały trzy mennice: w Dreźnie, Gruntalu i Gubinie. Z kolei w roku 1752 w Lipsku rozpoczęła się produkcja monet złotych (augustdory i dukaty oraz ich frakcje i wielokrotności), a także srebrnych (talary, półtalary, dwuzłotówki, tymfy, orty, szóstaki, trojaki i półtoraki). Z formalnego punktu widzenia puszczenie w ruch mennic emitujących monety polskie było nielegalne. Nie wyraził bowiem na to zgody polski sejm. To samo można powiedzieć o działalności mennic miejskich w Prusach Królewskich. Gdańsk, Toruń i Elbląg rozpoczęły produkcję menniczą bez pytania o zgodę podskarbiego Karola Sedlnickiego.

Polecamy

Dwutalary to wyjątkowe na tle naszego mennictwa monety, znane przede wszystkim z emisji okolicznościowych oraz pamiątkowych. Stricte obiegowe egzemplarze za wyjątkiem dwutalara szerokiego Jana II Kazimierza z roku 1650, to obszar mennictwa za czasów panowania Wettynów. Wśród nich jedynie dwutalary pomnikowe regularnie goszczą na aukcjach, pozostałe należą do wyraźnych rzadkości. Przeglądając naszą ofertę aukcyjną łatwo przegapić tą pozycje, bowiem moneta ta została wybita stemplami talara. Dopiero gruby krążek zdradza nam, że mamy do czynienia z nietuzinkową i rzadką emisją. Urody oferowanego egzemplarza polecać nie trzeba, ładniejszego po prostu nie było!

Mateusz Wójcicki