Poszukiwany i ceniony banknot Banku Polskiego na Emigracji.
Oznaczony serią L, najczęściej notowaną dla prezentowanego nominału.
Nieznaczne ugięcia lewych rogów.
Egzemplarz w stanie drukarskiej świeżości z pięknym lśnieniem druku.
1 września 1939 roku Rzeczpospolita Polska została zaatakowana przez wojska niemieckie. Pomimo stawianego oporu wojsko polskie uległo pod naporem armii hitlerowskich Niemiec atakujących jednocześnie od północy, zachodu i południa. Dodatkowo 17 września Polskę zaatakowały wojska sowieckie zajmując wschodnie ziemie Rzeczpospolitej. Rząd polski nie podpisał kapitulacji ewakuując się do Rumunii gdzie został internowany. Wraz z nim kraj opuściły władze Banku Polskiego zabierając ze sobą złoto, papiery wartościowe, aktywa, zapas pieniędzy papierowych i matryce do ich druku. Ocalenie polskiego złota było ważne ze względu na kontynuowanie działalności emisyjnej Banku Polskiego.
Powstałe podczas II wojny światowej banknoty Banku Polskiego wydrukowano na wysokiej klasy papierze banknotowym techniką stalorytniczo-wklęsłodrukową. Cały nakład opiewał na łączną sumę 7 328 000 000 złotych. Wydrukowane na emigracji banknoty wojnę przeleżały w specjalnym magazynie w Londynie. Na początku 1947 roku przewieziono je do kraju wraz z zapasem papieru banknotowego. Jednak mimo rozważanej kilkukrotnie kwestii wprowadzenia ich do obiegu ostatecznie w 1951 roku trafiły na przemiał w papierni w Miłkowie. Do celów archiwalnych i kolekcjonerskich zachowano 1000 egzemplarzy wzorów i tyle samo sztuk nominałów obiegowych.
Pierwszą siedzibą Banku Polskiego na uchodźstwie był Paryż. W połowie 1940 roku, po kapitulacji Francji, polskie władze państwowe z wojskiem i bankiem ewakuowały się do Wielkiej Brytanii. Rząd oraz władze Banku Polskiego rezydowały w Londynie. Jedna z filii Banku Anglii w Londynie pozostała tymczasową siedzibą polskiego banku centralnego. Na emigracji Bank Polski nie emitował pieniędzy, nawet przeznaczonych na żołd dla Polskich Sił Zbrojnych na Zachodzie. Swoją działalność ograniczył do zamykania rozpoczętych przed wojną transakcji, zabezpieczaniu własnego majątku oraz przygotowań do wznowienia działalności po powrocie do kraju po zakończeniu konfliktu zbrojnego.
Już po przybyciu do Paryża w 1939 roku władze Banku Polskiego podjęły kwestię przygotowań do druku banknotów, które miały zostać wprowadzone do obiegu w kraju po zakończeniu działań wojennych. Decyzja o przygotowaniu nowej emisji została podjęta na początku listopada 1939 roku wspólnie przez dyrekcję Banku Polskiego i przedstawicieli Ministerstwa Skarbu. Zaprojektowane we Francji banknoty zostały antydatowane. Umieszczono na nich datę 15 sierpnia 1939 roku.
Projekty zostały przygotowane na początku 1940 roku. Jednak zajęcie Francji przez wojska niemieckie przerwało prace nad realizacją nowych polskich banknotów. 11 czerwca Bank Polski został ewakuowany do Anglii. Na miejscu kontynuowano prace przygotowawcze. Druk tych nominałów powierzono dwóm angielskim wytwórniom papierów wartościowych. Nominały 1, 2 i 5 złotych wykonała drukarnia Bradbury, Wilkinson & Co. Ltd., New Malden w hrabstwie Surrey. Natomiast pozostałe powstały w Thomas De La Rue & Co. Ltd. w Londynie. Druk ukończono na początku 1943 roku.
