Bardzo rzadki i zarazem niepozorny banknot.
Odmiana z poprawnie zapisaną klauzulą "biletów" z małej litery, ale oznaczona bardzo rzadkim numeratorem typu BERLIN III zaczynającym się od cyfr 2,3 oraz kombinacją cyfr 40. Numerator ten identyfikują przede wszystkim zamknięta 4 i 8 oraz prosta 7.
W prezentowanym stanie jest to pozycja niezwykle rzadka, tak rzadka, że dotychczas gościła tylko raz na naszych aukcjach. Na XIII Aukcji Premium egzemplarz z oceną PMG 64 EPQ został sprzedany za 30.000 złotych.
Tłumaczy to zapewne fakt, że numerator ten został użyty na pierwszych partiach banknotów wprowadzonych do obiegu, które naturalnie się w nim zużyły.
Banknot bez żadnych ugięć czy załamań, o czym świadczy wyśmienita jak na ten typ banknotu ocena PMG 64.
Brak EPQ ze względu na typowy dla tej emisji foxing.
Z dużą dozą prawdopodobieństwa jest to drugi najwyżej oceniony egzemplarz tej jakże rzadkiej odmiany.
Egzemplarz naturalny i świeży z bardzo dobrze zachowaną barwą druku oraz delikatnie kremowym odcieniem papieru. Drobne niedoskonałości w obrębie rogów.
Rzadkość potwierdza historia notowań na platformie Onebid, znane jedno notowanie w stanie emisyjnym oraz kolejne z naszej ostatniej Aukcji Premium!
Odmiana odkryta przed wieloma laty na dawnym Cafe Allegro, która pomimo powszechnego występowania samego nominału w stanie bankowym, nie doczekała się więcej niż trzech notowań z czcionką BERLIN III w stanie emisyjnym! Bardzo rzadki i potrzebny typologicznie banknot!
W sierpniu 1915 roku na części terytorium Imperium Rosyjskiego okupowanego przez armię niemiecką utworzono Generał Gubernatorstwo Warszawskie. 5 listopada 1916 roku generał-gubernatorzy obu stref okupacyjnych wydali Akt 5 listopada. Na mocy rozporządzenia z 9 grudnia 1916 roku niemieckie władze okupacyjne utworzyły instytucje emisyjną – Polską Krajową Kasę Pożyczkową, której otwarcie nastąpiło 26 kwietnia 1917 roku.
PKKP była emitentem marki polskiej dzielonej na sto fenigów, której kurs został zrównany z marką niemiecką. Do obiegu wprowadzono żelazne monety fenigowe oraz papierowe marki polskie. Odrodzona w 1918 roku Rzeczpospolita Polska początkowo nie dysponowała nawet namiastką własnego skarbu, dlatego uznano markę polską jako walutę.
Odrodzone państwo polskie przejęło i spolonizowało PKKP. Odziedziczone po Generał Gubernatorstwie Warszawskim zapasy drukowanych w Berlinie marek polskich zostały w całości wpuszczone do obiegu.
Marki polskie zostały wprowadzone do obiegu 26 kwietnia 1917 roku z gwarancją ich spłaty do wysokości miliarda marek niemieckich. Niemcy przygotowali dwie emisje pieniędzy papierowych. Pierwsza, zwana potocznie przez kolekcjonerów „jenerał”, składała się z sześciu nominałów, które miały błędy składniowe. Dlatego przygotowano drugą emisję z poprawionymi napisami i dodano trzy nominały: 5, 10 i 1000 marek polskich. Banknoty te nazywane przez kolekcjonerów „generał”, zostały wprowadzone do obiegu pomiędzy lipcem a listopadem 1917 roku, z wyjątkiem najwyższego nominału który trafił na rynek w styczniu 1918 roku.
