Znakomity, absolutnie menniczy egzemplarz pierwszego rocznika talarów koronnych króla Władysława IV Wazy.
Odmiana legendowa z POL MAS na awersie oraz SVEC na rewersie.
W katalogu Jana Dostycha oznaczona stopniem rzadkości R6.
Wybitnej urody moneta. Zachwyca nie tylko spektakularne lutro, ale również znakomity detal. Jedyna sztuka z najwyższą notą w rejestrze NGC. Polskie talary w stanach menniczych to monety dużej rzadkości. Incydentalnie widujemy piękne talary okresu Księstwa Warszawskiego, jeszcze rzadziej Zygmunta III Wazy, pozostałe okresy to już egzemplarze najwyższej rzadkości, tak jak prezentowany niesamowity talar Władysława IV Wazy. Moneta, której okazję zakupu wspomina się przez długie lata.
Awers: popiersie króla w prawo
• VLADIS.IIII.D.G.REX.POL&M.D.LIT.RVS.PRVS.MAS •
Rewers: tarcza herbowa, po bokach data i inicjały I-I Jana Jakuba Jacobsona von Emden
• SAM.LIV.NE.NO.SVEC GOT.VAND.Q.HR.REX •
Średnica 43 mm
Za panowania Władysława IV obowiązywał uchwalony jeszcze za czasów jego poprzednika zakaz bicia monety drobnej. Obejmował on zarówno mennice państwowe, jak i miejskie. Tak więc mennice koronne w Bydgoszczy, a potem od roku 1644 w Krakowie biły jedynie półtalary, talary, dukaty oraz ich wielokrotności. Podobnie wyglądała produkcja mennicza miast pruskich – Gdańska, Torunia i Elbląga. Mennica litewska w tym czasie nie pracowała. Wyjątek stanowił próbny portugał wybity w roku 1640. Próbną serię trojaków, szóstaków i ortów przygotowała także mennica bydgoska w roku 1635. Obok wspomnianych wyżej emisji, do mennictwa Władysława Wazy zaliczają się również kopiejki b. d. z czasów gdy królewicz Władysław został wybrany na cara Moskwy oraz trzykrajcarówki Księstwa Opolsko-Raciborskiego z roku 1647.
